Var oluştan bu yana süregelen mekân arayışları, zamana göre değişmiş, yere olan aidiyet duygusu ile şekillenmiş, süreç ve ürün olarak mimariyi tanımlamıştır. Aidiyetinin belirli veya belirsiz olmasından öte herhangi bir canlı için durak noktası veya bir geçiş sağlayacak olan mekân; her bir keşfinde anlamını yenilemekte, kendisini güncellemektedir. Mevcut aidiyetiyle Fransa’nın Wingles kasabasındaki bir tepenin yamacında yer alan Reflektör Pavilyon (Reflektor Pavilion), içinde bulunduğu doğal ekosisteme uyum sağlayarak, heyecanlı algı geçişleriyle kaotik doğa içerisinde yeni bir düzensizlik yaratıyor. Hareketli doğayı ve üzerinde yaşananların yansımasını içine alan kapalı ancak bir o kadar da geçirgen yapısı ile iç ve dış mekân arasındaki harmoniyi güçlendiriyor. Huş ağaçları arasında kalan doğal boşlukta konumlanan yapı, yönelimini yürüyüş yolunun anti-aksından alarak; var olan boşluk ile odaklanılan alan arasındaki geçişte kendini tanımlıyor. Dar bir çerçeveden giriş alan pavilyon, kurgulanan yeni aks sayesinde kendini manzaraya odaklanmış halde buluyor.

Varoluşu karşıt güçlerin çatışmasında arayan Herakleitos’un kaleydoskop tanımında da görülebileceği gibi; yapı, odaklanılan yerde, görülen şeylerin bir daha aynısının görülemeyeceğini ve eşsizliği vurgulayarak sürekli bir devinim halinde olan doğaya vurgu yapıyor. Yapının üst döşemesine konumlanmış yansıtıcı yüzey ise yalnızca doğa ve dünyayı baş aşağı etmekle kalmıyor, aynı zamanda yapının çevresinden soyutlanıp kaybolmasına da yardımcı oluyor. Kuş bakışı görünüşte gökyüzünün derinliği ve doğanın yeşili arasında kaybolan yapının içinde, doğada var olan her şey olduğu haliyle hareket ediyor. Esen rüzgardan düşen bir yaprağa kadar doğa kendi yansımasını pavilyonda yekpare bir biçimde görüyor. Gölün yansıması ise pavilyonun iç yüzeylerinde kullanıcısıyla buluşarak dinamizmi sürekli, bağımsız, tekil hale getiriyor. Herhangi bir etki gözetmeksizin meydana gelen bir hareket, yansıtıcı iç yüzeyleri sayesinde göz önünde defalarca kez tekrar ederek vurgulanıyor. Durağan sanılanları hareketlendiren, mevcut boşlukları yeniden ele alıp kurgulayan, içeriye yansıyan her işlevi daha da vurgulu bir biçimde yansıtan yapı, geniş perspektifte dikkat çekmeyen yapısıyla kapladığı hafif hacimde çağrıştırdığı yoğun anlamları sayesinde dikkat çekiyor. Beklenmedik manzaralar sunarak değişimin ortasına “her şeyi” alıyor ve canlı-doğa ilişkisini yeniden güçlendiriyor.