17 Eylül - 13 Kasım tarihleri arasında 30 bin izleyicinin ziyaret ettiği 12. İstanbul Bienali'nde 500'ü aşkın eser izleyici ile buluştu. Uluslararası güncel sanat çevrelerinden 600'e yakın sanat eleştirmeni ve gazetecinin ziyaret ettiği İstanbul Bienali, dünyanın önde gelen pek çok basın organında da geniş yer buldu. Bienalin “İsimsiz” olarak belirlenen başlığı ve görsel kimliği, minimalist ve kavramsal yapıtlarıyla 20. yüzyıl güncel sanatının en önemli isimleri arasında sayılan Küba asıllı Amerikalı sanatçı Felix Gonzalez-Torres’in (1957-1996) yapıtlarından ilham alarak belirlendi; ancak sanatçının hiçbir yapıtı bienalde yer almadı. Bienal 5 karma sergi ve 50’den fazla kişisel sunuma evsahipliği yaptı. Tema başlıkları, İsimsiz (Soyutlama), “İsimsiz” (Ross), “İsimsiz” (Pasaport), İsimsiz (Tarih) ve “İsimsiz” (Ateşli Silahla Ölüm) Gonzalez-Torres’in farklı yapıtlarına gönderme yapıyordu. Kişisel sunumlar, karma sergilerden birinin ya da daha çoğunun konularıyla bağlantılı olarak, konuyu belirgin biçimde daha ileriye taşıyacak şekilde kurgulandı. Gonzalez-Torres’ten alıntı yapmak gerekirse, “12. İstanbul Bienali, isimsiz, çünkü anlam daima zaman ve mekân içinde değişime uğruyor”.

Bienal, 4. İstanbul Bienali’nden beri birçok bienale ev sahipliği yapan Antrepo 3 ve 5'te gerçekleştirildi. Antrepoların iç mekân tasarımı Ryue Nishizawa Mimarlık Ofisi tarafından yapıldı. 2010 yılı sonunda başlayan tasarım süreci boyunca Nishizawa, mekânda gezen seyircilerin karma sergileri ve kişisel sunumları birbirinden ilk bakışta ayırabilmeleri için bir yöntem geliştirdi. İçi, çelik ve alçıpan konstrüksiyonlarla farklı boyutlarda odalara ayrılan sergi mekânında, karma sergilerin duvarları gri, kişisel sunumlarınki ise beyaz renge boyandı. Her sanat yapıtı, ayrı bir pavyonda sergilenerek her sanatçıya mekânda azami özgürlük sağlandı. Nishizawa, 1995 yılında mimar Kazuyo Sejima ile birlikte kurduğu SANAA Mimarlık Ofisi’nin yanı sıra 1997’den bu yana Ryue Nishizawa Mimarlık Ofisi’nin de yöneticiliğini sürdürüyor. Dünyanın en saygın mimarlık ödüllerinden biri olarak kabul edilen Pritzker Mimarlık Ödülü (2010) ile Venedik Mimarlık Bienali’nin Altın Aslan Ödülü’ne (2004) sahip.