Mimarlık Vakfı, Mimarlar Odası ve çeşitli kurumlar, ülkemize bir mimarlık müzesi kazandırılması için özellikle son yıllarda çeşitli girişimlerde bulunuyorlar. Mimarlık Vakfı bu çabaları ve güçleri birleştirmek, somut bir adım atmak, üzerinde çalışılabilecek ortak bir projeyi hayata geçirmek için girişimlerini sürdürüyor. Bu girişimlerin sonucunda, Eminönü’nde 16. yüzyılda inşa edilen Siyavuşpaşa Medresesi’nin restore edilerek bir mimarlık müzesi kurulması amacıyla Vakıflar Bölge Müdürlüğü ile anlaşmaya varıldı. Vakıflar Genel Müdürlüğü tarafından Mimarlık Vakfı’na tahsis edilen yapı, onarımdan geçirilerek mimarlık müzesi olarak işlevlendiriliyor.

Medresenin Vakıf’a tahsisi ile ayrıca, mimarlığı halka, topluma tanıtacak her türlü faaliyet olanağına, mimarların, araştırmacıların yararlanacağı kütüphane ve eğitim mekânlarına kavuşmanın ilk adımı atılmış oldu. Mimarlık müzesinin kurulmasının çalışmalarını başlatmak ve bu çalışmaları koordine etmek amacıyla bir komisyon oluşturuldu ve müzeler konusunda uzman bir raportör çalışmaya başladı. Müzenin kuruluş sürecinde gözlemde bulunacak Müze Danışma Kurulu, müze konseptini oluşturacak, koleksiyonları araştıracak ve temin edecek, mali kaynak ve sponsorları bulacak, kuruluşun her aşaması üzerine kamuoyunu bilgilendirecek, tanıtacak, ulusal ve uluslararası toplantılar düzenleyecek kurul ve çalışma gruplarını da yönlendirecek çalışmalar yapmak üzere kurgulanıyor.

Eminönü, Odunkapı ve Kepenkçi Yokuşları ile Kepenkçi Sokağı tarafından çevrelenen yapı adası üzerinde bulunan Siyavuşpaşa Medresesi, Sultan II. Selim’in damadı ve III. Murat döneminde iki kez sadrazamlık yapan Kanijeli Siyavuş Paşa tarafından, 1580’de ölen eşi, II. Selim’in kızı Fatma Sultan adına yaptırılmıştır. Muhtemelen Davut Ağa’nın eseri olan yapı, özenli tasarımı, malzemesi ve ayrıntıları ile dikkat çekicidir. Süleymaniye’den Haliç’e inen Odunkapı Yokuşu’na set çekercesine dik olarak yerleştirilen medresenin, üst ve alt sokak kotları arasında yaklaşık 10 metrelik fark olan yamuk planlı arsaya yerleşme zorlukları ustaca çözümlenmiştir. Arsanın düzensiz geometrisi nedeniyle medresenin planı herhangi bir şemaya bağlı değildir, özel bir çözüm sergilemektedir. 1869’da kullanılmakta olan medrese, 1914’ten itibaren öğrencilerin barınmasına elverişli olmadığı ileri sürülerek, darülhilafe kadrosu dışına çıkarılmıştır. I. Dünya Savaşı’nda, Hilal-i Ahmer’e bağlı olarak askerlerin barındığı medrese, 1970’lerde yoksulların barındığı bir mekân olarak kullanılmıştır. Avluya bakan odaların bazılarının işyeri olarak kullanıldığı yapı, acil müdahale beklemektedir.