Küreselleşme, uluslararasılaşma ve bilgi akış hızının artması, tüm dünyada olduğu gibi, kentin ve kent sakinlerinin değişiminde önemli rol oynamaktadır. Bu değişimin çok boyutlu sonuçları, mimari ve kentsel biçimlenişlerde olduğu kadar, sosyal ve kültürel normlar, davranışsal ilişkiler ve yeni faaliyet biçimlenişleri üzerinde de kendini belli etmektedir. Kent ve tüketim kavramlarının ara kesitinde yer alan mimarlık, gerek tüketim eyleminin gerçekleştiği mekânlar olarak, gerekse de simülasyonlar ve imgeler aracılığıyla kendini tüketime sunan mekânlar olarak biçim repertuarını yeniden tanımlamıştır. “Tüketim” kavramının gündelik yaşam içindeki öneminin artması ve mimarlık ürünlerinin de bu çerçevede biçimlenmesi, gelişen teknolojiler ve reklam endüstrisinin de etkisiyle “kaliteli yaşam” ya da “yaşam kalitesi” kavramlarının, tasarlanmış yaşam tarzları şeklinde birer tüketim nesnesi olarak karşımıza çıkmasına neden olmaktadır. Gündelik yaşam içindeki her türlü pratikte ve önemi artan boş zaman faaliyetlerine yönelik sunulan yaşam tarzları kavramı, konut alanlarının biçimlenişinde de yeni ihtiyaçların doğmasına sebep olmuş ya da bu ihtiyaçları yaratmıştır.

Türkiye’de günümüzün yeni konut yerleşimlerinde gözlenen değişim, dönüşüm, eğilimler ve uygulamalar dosyanın konusunu oluşturuyor.Tülin Görgülü ve Senem Kaymaz Koca, özellikle 1980 sonrası, İstanbul’da ortaya çıkmış olan lüks siteler ile rezidansların kullanıcıları ile buluşması noktasında, konutun tüketimini hızlandıran ve ticari ilişkilerin merkezine oturmasına sebep olan yeni girdilerden, mimari ve kentsel niteliklerinin önüne geçecek şekilde hazırlanan reklam metinleri ve pazarlama yöntemleri ile yeni konut eğilimlerini değerlendiriyorlar.Ece Kumkale, yatırımcıların, özellikle yaşam biçimini değiştirme eğiliminde olan yüksek gelir grubunun muhtemel talepleri doğrultusunda farklı alternatifler sunduğu konut piyasasında, birçok yatırımcının müstakil yaşam idealinden yola çıkan kapalı konut yerleşimlerine değil, kent merkezinde sayıları hızla artan çok katlı kapalı konut topluluklarına kayması ve bu bağlamda kondominyum olgusuna değiniyor. Bu tür tüketim kaygılarının ötesinde, ‘büyük aile’nin bireylerinin birlikte ve ayrı ayrı yaşam biçimlerini tariflemenin yanısıra, diğer ailelerle nasıl ‘birlikte’ yaşayabileceği gibi kaygılarla biçimlenen bir konut yerleşimini iseNilay Ünsal Gülmez aktarıyor. Türkiye’deki yeni konut eğilimleri içerisinde, farklı kaygılarla tasarlanan alternatif yaşam biçimlerini geliştirmeye çalışan örnekler de mevcut. “Katılımcı tasarım”ın döneminin kabul gören bir anlayışı olarak uygulandığı Cengiz Bektaş’ın konut yerleşimi bu kapsamda değerlendiriliyor. Dosyanın son bölümünü,X. Ulusal Mimarlık Sergisi’ne katılan yapımı tamamlanmış konut üretimlerinden bir seçki oluşturuyor.