Atatürk Üniversitesi Erzurum kent merkezinin batısında 1957 yılında kurulmuştur. [1] Kampüs tasarımının elde edilmesi için 1956 yılında Bayındırlık Bakanlığı tarafından uluslararası bir yarışma açılmıştır. Bu yarışmayı Enver Tokay, Hayati Tabanlıoğlu, Ayhan Tayman ve Behruz Çinici kazanmıştır. [2] (Resim 1, 2)

Mimarlar kampüsün kuzey doğusunda kent merkezi ile yürüme mesafesinde lojmanları konumlandırmıştır. Bu aksın batısına akademik birimler ve yönetim birimleri yerleştirilmiştir. Bu yapıların güneyinde öğrenci yurtları çözülmüştür. Yurtlar ile lojmanlar arasında güney doğuda spor tesisleri bulunmaktadır. Kampüsün girişi ve kampüsün ana ulaşım aksı, şehrin en önemli caddesi olan Cumhuriyet Caddesi’nin bir uzantısı gibidir. Kartal Kapı ve Kent Meydanı arasındaki mesafe yaklaşık 900 metredir. Yarışmanın düzenlendiği süreçte kampüs arazisinin tamamen boş olduğu anlaşılmaktadır.

1958 yılında başlayan inşaat sürecinde, tamamlanan ilk yapılar Sosyal İlimler Binası, Kimya Binası, Toprak ve Bitki Bilimleri Binası, kütüphane, öğrenci yurtları ve lojman binaları olmuştur. Mimarlar tarafından kaleme alınan metinlerde lojman yapılarının 60, 100 ve 150 metrekarelik üç farklı tipte kurgulandığı; bu üç tipteki altı blokun 1960’larda inşa edildiği ifade edilmektedir. [3] Buna ek olarak Atatürk Üniversitesi Lojman Tahsis Defterleri’ne göre, 150 metrekarelik daireleri içeren 4. Blok ilk olarak 1966’da; 100 metrekarelik daireleri içeren 2. ve 3. Bloklar 1968’de kullanılmaya başlanmıştır. [4] (Resim 3, 4) Bu bloklar bugün hala kullanılsalar da mimarlar Tokay, Tabanlıoğlu, Tayman ve Çinici tarafından tasarlanarak inşa edilen ilk altı bloktan birinin, 60 metrekarelik bekâr lojmanlarını içeren 1. Blok’un yıkıldığı ve günümüze ulaşmadığı tespit edilmiştir. (Resim 5)

Mimarların ilk aşamada, “A, B, C, D, E, F” olarak isimlendirilen altı farklı tip lojman önerildiği görülmektedir. Bunlardan bazıları müstakil bazıları ise apartman biçimdedir: A tipi konutlar tek katlı, B ve C tipi iki katlı, D tipi üç katlı, son olarak E ve F tipleri 4 katlı olarak kurgulanmıştır. Tüm bu öneriler içinden müstakil konutların inşa edilmediği, sadece apartman tipinde ve 4 katlı konutlar inşa edildiği anlaşılmaktadır.

1970’lerdeki uydu görüntüleri, 1960’lardan sonra alanda pek çok yeni lojmanın inşa edildiğini göstermektedir. Kampüste inşa edilen son lojman grubu ise 1990’larda tamamlanmıştır. [5] Sonuç olarak yaklaşık 35 yılda toplamda 65 blokun inşa edildiği, bugün ise 64 lojman blokunun kullanımda olduğu tespit edilmiştir. (Resim 6)

Bu 65 blokun farklı dönemlerde inşa edildiği; dolayısıyla farklı özellikler barındırdıkları görülmektedir. Tüm bu nedenlerle bu çalışmanın amacı bahsedilen 65 lojman blokunun tasarım kararlarının, mekân organizasyonlarının ve yönlenmelerinin incelenmesidir. Blokların kaç katlı olduğu, bir katta kaç dairenin bulunduğu, binaların girişlerinin hangi yönde olduğu gibi bilgiler bu bölümde tüm yapıların planları ve fotoğrafları ile birlikte açıklanacak; son olarak tüm lojmanların planları bir arada gösterilerek mekân örgütlenmeleri bakımından karşılaştırmalı analiz gerçekleştirilecektir. Yapıların mimari özelliklerine ek olarak iç mekâna dair detaylar da burada sunulacaktır. Bu bölümde 1956’dan günümüze inşa süreci üç dönemde detaylandırılacaktır: 1950’ler, 1970’ler ve 1990’lar. Yazıda, bu üç dönemde inşa edilen 65 blokta yer alan lojmanlar, detaylı bir biçimde açıklanarak belgelenmiş olacaktır.

1. Dönem: Enver Tokay, Hayati Tabanlıoğlu, Ayhan Tayman ve Behruz Çinici Tarafından Tasarlanan Lojmanlar (1950’ler)

1956 yılında açılan yarışma kapsamında mimarlar üç tip lojman tasarlamıştır. 60, 100 ve 150 metrekarelik lojmanlar bekâr, evli ve çok çocuklu öğretim üyeleri düşünülerek tasarlanmıştır. Mimarlar bekâr lojmanları hakkında yazdıkları metinin bir bölümünde bu tipin 42 bir başka bölümde ise 60 metrekarelik olduğunu belirtmişseler de inşa edilen lojmanların 60 metrekare olduğu anlaşılmaktadır. [6] Bu üç tipte inşa edilen altı adet blok, dikdörtgen prizmalar görünümündedir. Blokların cephe düzenleri, sürekli bant pencereleri ve geometrik kompozisyonları düşünülerek, blokların Modernist bir tavırla Uluslararası Üslup izinde biçimlendirildiği söylenebilir. Bloklar 1960’lardan günümüze, aralıksız olarak kullanılmışlardır.

I. tip: 60 metrekarelik daireler, en küçük tiptir ve bekâr lojmanı olarak isimlendirilmektedir. (Resim 7) Bu tipteki lojmanlar 1. Blokta yer almıştır. Bir katta lineer olarak sıralanmış 8 daire ve 4 katta toplam 32 daire bulunmaktadır. Dairelerin tek bir cephesi vardır ve batı yönündedir. Tüm dairelere doğudaki sürekli koridor aracılığıyla ulaşılmaktadır. Mimarlar yazdıkları metinde bu organizasyonu Laubengang [7] terimini kullanarak açıklamışlardır. Bu yönüyle yapı Nejat Ersin’in Cinnah 19 (1954-1957) yapısına benzetilebilir, fakat iki yapı yönlenme açısından farklılaşmaktadır: bu lojmanda daireler batıya, koridor doğuya yerleştirilmiştir. Dairenin plan şemasına bakıldığında, yapıya girişte ilk önce karşılıklı olarak ıslak hacimlerin çözüldüğü görülmektedir. Bir tarafta küçük bir mutfak, diğer tarafta sırt sırta vestiyer ve banyo konumlandırılmıştır. Bu alandan, giriş holü aracılığıyla ana mekâna girilmektedir. Bu bölümde herhangi bir bölücü bulunmamaktadır ve tek mekânda hem yaşama hem uyuma işlevi çözülmüştür. Dairelerin küçük birer balkonu da bulunmaktadır.

Bina yıkılmış, günümüze ulaşmamıştır. Fotoğraflardan anlaşıldığı kadarıyla (Resim 4), yapının güneyine silindirik merdiven kovası yerleştirilmiştir. Yapının batı cephesinin tasarımında, kısa ve uzun çizgisel elemanlar aracılığıyla, 1. ve 3. katlar ile 2. ve 4. katlardaki dizilerin kuralı örtüşecek biçimde, tekrar ve ritim öğesi kullanılmıştır.

II. tip: 100 metrekarelik daireler, her katta iki daire olacak şekilde, 4 katlık bloklar halinde inşa edilmiştir. (Resim 8) Her sekiz daireye bir merdiven çözülerek ve bu kuralla bir araya gelmiş üç ünite bir blokta toplanarak 24 dairelik bloklar oluşturulmuştur. Bu sistemle, 2., 3., 5. ve 6. Bloklar inşa edilmiştir. Bu bloklar 1. Blok’tan farklı olarak kuzey - güney doğrultusunda yerleştirilmişlerdir. Her katta iki dairenin çözülmesi ile her dairenin hem güneye hem de kuzeye cephesi olması sağlanmıştır. Binaların girişi güney cephesindendir. Konutlara girişte herhangi bir giriş holü veya koridor çözülmemiştir. Konutun kapısı doğrudan yaşama alanına açılmaktadır. Burada kuzeydeki bir kapıyla mutfak ve tuvaleti barındıran ayrı bir bölüme geçiş bulunmaktadır. Bu bölümden ikinci bir kapı ile yeniden yaşama mekânının yemek odası bölümüne geçilmektedir. Konutların girişinden başlayıp, güneyden yemek odasına L biçiminde uzanarak mutfağın bulunduğu bölümü saran yaşama mekânı; hem kuzeydeki hem de güneydeki bant pencerelerden ışık almaktadır. Bu bölümden bir kapı ile gece holüne geçilmektedir. Bu bölümde bir ebeveyn yatak odası ve bir çocuk odası, ortalarına yerleştirilen bir banyo ile ayrılarak çözülmüşlerdir. Güney cephesindeki ebeveyn yatak odasının pencereleri küçüktür, kuzey cephesindeki bant pencereler mutfak, yemek odası ve çocuk odası boyunca sürdürülmüştür.

Mimarlar projeyi açıklarken, “32 metrekare oturma, 18 metrekare yemek odası” [8] çözüldüğünü vurgulamışlardır. Dönemin yaygın bir özelliği olarak küçük tutulan mutfağın aksine geniş bir yemek odası çözülmesi önemlidir. Bu blokların etrafı bugün büyük ağaçlarla çevrilidir. Bant pencereler, özellikle yaşama mekânındaki görsel süreklilik ve iç dış ilişkisi açısından mekân deneyimini zenginleştirmektedir. Dairelerin hem kuzeyde hem güneyde birer balkonu bulunmaktadır. Biri büyük biri küçük olan bu balkonlar cephede 1. ve 3. katta faklı, 2. ve 4. katta farklı düzende çözülmüştür. Böylelikle cephede hareket ve ritim sağlanmaya çalışılmıştır. Yaşama mekânından ulaşılan balkonlardan uzun olanına yatak odasından da ulaşılabilmesi için ikinci bir kapı açılmıştır.

Yapılan araştırmada, bu tipin kullanıcılarının 50 metrekarelik yaşama alanına çeşitli bölücüler ile müdahale ettiği görülmüştür. Ayrıca mutfak ve banyo mekânlarında da değişiklikler yapıldığı tespit edilmiştir. Bu tiple ilgili kullanım sonrası araştırmalar ve mekânsal eskime konulu çalışmalar yapılması önemli sonuçlar ortaya koyabilir.

III. tip: 150 metrekarelik dubleks daireler, dört katlı bir blokta, her katta iki daire olmak üzere toplamda 40 adet daire içeren uzun bir blok olarak inşa edilmiştir. (Resim 9) Binada her 4 daire için bir giriş kapısı çözülmüştür, toplamda 10 adet giriş kapısı bulunmaktadır. Bina kuzey - güney doğrultusunda yerleştirilmiştir ve binanın girişi kuzeydendir. Mimarlar bu tipin çok çocuklu öğretim üyeleri için düşünüldüğünü dile getirmişlerdir. Uygulamada ise bu lojmanların çocuk sayısından bağımsız olarak “Profesör Lojmanları” olarak kullanıldığı ve böyle isimlendirildiği anlaşılmıştır. Konutun girişinde, giriş holünden kuzeyde bulunan mutfak ve tuvaletin bulunduğu bölüme geçiş için bir kapı bulunur. Giriş holünden ilerlendiğinde ise yine mutfağı L şeklinde saran yaşama mekânına geçilmektedir. Yaşama mekânının kuzeyi yemek odası olarak düşünülmüştür. 100 metrekarelik lojmanda olduğu gibi dar bir mutfağa rağmen yemek odası geniş tutulmuştur. Mimarlar “51 metrekare oturma odası, 25 metrekare yemek odası” [9] çözüldüğünü vurgulamışlardır. Bu bölümden bir merdiven ile üst kata çıkılmaktadır ve galeri katından üç yatak odası ile bir banyoya ulaşılmaktadır.

2. Dönem: 1970’lerde İnşa Edilen Lojmanlar

Bugün kullanılan üniversite lojmanlarının büyük bir bölümü 1970’lerde inşa edilmiştir. Bu yoğun süreçte inşa edilen lojmanların hem 1950’lerdeki yarışma ile elde edilen planları tekrar ettiği, hem de yeni plan tiplerinin üretildiği anlaşılmaktadır. Bu dönemde inşa edilen lojmanlar, 40, 70, 80 ve 100 metrekareliktir. Yapılan araştırma sonucunda 40, 70 ve 80 metrekarelik yeni tiplerin mimarlarına ulaşılamamıştır; fakat bu bölümde bu tiplerin de planları ve fotoğrafları sunulmuştur.

IV. tip: Bu tip, 40 metrekarelik yeni bekâr lojmanlarıdır ve bir önceki bölümde anlatılan 60 metrekarelik lojmanların küçültülmüş bir kopyası gibidir. (Resim 10) Tokay, Tabanlıoğlu, Tayman ve Çinici tarafından tasarlanan 1. Blok’un aksine bu bloklar kuzey güney hattında yerleştirilmiştir. Bir katta bulunan 8 daireden 4’ü kuzeye 4’ü güneye bakmaktadır. Her katta 8 daire, 4 katta toplam 32 daire çözülmüştür. Bu sistem, aslında, birden çok dairenin nasıl bir araya geleceği ile ilgili tasarım probleminin yeniden çözülmesi gibi değerlendirilebilir: Burada yan yana sıralanmış daireler ve sürekli bir koridor içeren Laubengang düzeni terk edilmiştir.

Plana bakıldığında, metrekare olarak küçülmenin en çok yaklaşık bir metrekareye kadar küçülen mutfağı etkilediği görülmektedir. Bu planda, 60’lık plandan farklı olarak, yaşama mekânı ve yatak odası ahşap bir donatı ile bölünmüştür. Bu plan kullanılarak daha sonra hem kuzey güney hattında hem doğu battı hattında yerleşen farklı bloklar yapılmıştır. Günümüzde bekâr lojmanlarından çok, yine akademik statüye bağlı olarak “Asistan Lojmanları” gibi kullanılan lojmanlarda, evli çiftlerin ve çocuklu ailelerin yaşadığı görülmüştür. Bu durumun nasıl fiziksel sonuçlar doğurduğunu incelemek için kullanım sonrası araştırmalar yapılmasına ihtiyaç vardır.

II. tipin yeniden inşası: 1950’lerde Tokay, Tabanlıoğlu, Tayman ve Çinici tarafından tasarlanan 100 metrekarelik planlar bu süreçte de sık sık kullanılmıştır. Fakat birkaç istisna dışında, bu daireler 24 daireli uzun bloklar yerinde 8 daireli küçük bloklar halinde inşa edilmiştir. Ayrıca daha sonra inşa edilen yapılarda bodrum katlarda daireler çözülmüştür. Bu tipin yeniden inşasında cephe düzenlerinde de değişiklikler olduğu görülmüştür: Hem yaşama mekânında hem de mutfaklarda bant pencereler yerine daha küçük standart pencereler kullanılmıştır. Son olarak, cephedeki bir kısa bir uzun balkon kullanma kararı değiştirilerek hep uzun balkonlar kullanılmıştır.

V. tip: 80 metrekarelik yeni tipler, bir katta iki daire olacak biçimde inşa edilmiştir. (Resim 11) Bu tipte yaşama mekânı, iki yatak odası, mutfak ve banyo çözülmüştür. Konutta yaşama mekânı güneyde, yatak odaları kuzeyde, ıslak hacimler tam ortada konumlandırılmıştır. Lojman bloklarının girişleri güneydendir.

VI. tip: 70 metrekarelik yeni tiplerde, yaşama mekânı ve bir yatak odası güney cephesine, mutfak ve diğer yatak odası kuzeye yerleştirilmiştir. (Resim 12) Kuzeyde, mutfak ve yatak odası arasında banyo bulunmaktadır. Mutfağın diğer yanında tuvalet çözülmüştür. Blokların girişleri güneydendir.

3. Dönem: 1990’larda İnşa Edilen VII. Tip

1970’ler boyunca hep 100 metrekare veya daha küçük lojmanlar inşa edilmişken, 1990’lara gelindiğinde yeni bir tip üretildiği görülmektedir. 130 metrekarelik bu yeni tip, toplamda 4 oda, salon, mutfak, geniş bir giriş holü ve gece holü içermektedir. (Resim 13) Bu tipin gündüz bölümünde salon, mutfak, kiler, tuvalet ve ek bir oda bulunmaktadır. Gece bölümünde ise iki yatak odası ve banyo konumlandırılmıştır. Binanın girişi kuzeydendir, bir katta dört daire bulunmaktadır ve bodrum kat ile birlikte altı katlı olan yapıda toplam 24 daire bulunmaktadır. Bu bloklardan 18 adet inşa edilmiştir. Bu tipte de 40’lık lojmanlarda olduğu gibi, kuzeye daireler yerleştirilmesi tasarımın en olumsuz yönüdür. Yapıyla ilgili bir diğer problem ise yükseltilmiş zemin üzerine 5 kat planlanan binada asansör bulunmamasıdır. Yapıların mimarına ulaşılamamıştır. Son olarak, bu lojmanların inşasıyla üniversite yeni “Profesör Lojmanları” kazanmıştır.

DEĞERLENDİRME VE SONUÇ

Bu yazıda 65 bloktan oluşan Atatürk Üniversitesi Lojmanlarının 65 yıllık tarihi incelenmiştir. İlk olarak şehirden üniversiteye giriş noktasında, ana ulaşım aksının hemen güneyinde ilk bloklar inşa edilmiştir. Bu 6 blokun tamamı onlarca daire barındıran uzun dikdörtgen prizmalardır. Daha sonra bu 6 blokun doğusuna ve güneyine yeni bloklar inşa edilmiştir. İkinci inşa döneminde blokların ezici çoğunluğunun 8-10 dairelik küçük bloklar olduğu görülmektedir. Bu bloklarda ilk bloklardaki plan şemaları ve tasarım kararları büyük oranda korunmuştur. 90’larda inşa edilen son bloklar ise bir katta dört daire planlanması ve oda sayısının artırılması gibi nedenlerle ilk bloklardan oldukça farklıdır. Bugün halen kullanılan 64 blokta 1146 daire mevcuttur. Yazıda, tespit edilen yedi tipteki tüm lojmanların planları ve fotoğrafları ilk kez derlenmiştir. Sonuçta, 1950’lerde 60, 100 ve 150 metrekarelik, 1970’lerde 40, 70, 80 ve 100 metrekarelik, 1990’larda ise 130 metrekarelik lojmanların inşa edildiği görülmüştür. Tüm bu farklı tiplerin konut mimarisi konusunda sıra dışı bir seçki olduğu düşünülmektedir. (Resim 14)

Uluslararası üslup ve modernizmin, yarışma ile elde edilen yapıların tasarımına etki ettiği görülmüştür. Bu nedenle yazıda uzun bloklar, bant pencereler, cephe düzenleri gibi tasarım kararlarına yer verilmiştir. Erzurum sert karasal iklim koşulları nedeniyle ülkenin en soğuk illerinden biri olduğu için yazıda yönlenme konusuna ve güney cephesinin kullanımına özellikle değinilmiştir. Çalışma genel olarak tüm Atatürk Üniversitesi Lojmanlarını konu edinse de mimarlar Tokay, Tabanlıoğlu, Tayman ve Çinici tarafından tasarlanan lojmanların belgelenmesine daha çok önem verilmiştir.

1970’lerde özellikle küçük metrekarelik konutların çok sayıda üretilmesi, bodrum katlara daire yerleştirilmeye başlanması, tekrar hiç dubleks yapılmaması, yeniden büyük lojman yapıldığında orijinal 150 metrekarelikler yerine 130 metrekarelik yeni bir tipin geliştirilmesi, bekâr lojmanlarındaki Laubengang sisteminden vazgeçilmesi önemli kararlardır. 1990’lara kadar hep çok küçük mutfakların çözülmüş olması ve mimarlar Tokay, Tabanlıoğlu, Tayman ve Çinici tarafından çok büyük yemek odalarının çözülmesi vurgulanan detaylardır. (Resim 15)

Yazıda Atatürk Üniversitesi Lojmanlarının mimari özelliklerine odaklandığı için burada yer verilemeyen başka önemli konular bulunmaktadır. İç ve dış mekânda malzeme, iç mekânda donatı kullanımı, dönemin özellikleri ve bunların tarihsel süreçteki değişimleri daha detaylı araştırılabilir. Örneğin, bazı lojmanlarda salondaki en büyük pencerenin ortasında, uzun ince bir çubuğun takılıp çıkarılabildiği bir “bayrak asma yeri” bulunmaktadır. Mimarların lojmanlar hakkında yazdıkları metinlerde özellikle değindikleri [10] gömme dolaplar, cam kapılar, mutfak ve yemek odası arasında kullanılan çift yönlü cam kapılar, döküm küvetler, döküm radyatörler, mutfak ve diğer odalardaki ahşap dolaplar, kulplar, denizlikler, mermer ve dökme mozaik kullanımları, sonraki yıllarda marley kullanımları, merdiven ve balkonlardaki korkuluklar, dubleks lojmanın içindeki ahşap merdiven ile korkuluğu hakkında ayrıca bilgi toplanıp belgeleme çalışması yapılabilir.

SON SÖZ – KAMPÜS EVİMİZ, LOJMANLAR YUVAMIZ

Bugün Atatürk Üniversitesi Kampüsü, içinde barınan personele, hareketli bir sosyal hayat, spor alanları, havuzlar, kortlar, hobi bahçeleri, küçük bir orman, yürüyüş rotaları, bisiklet yolları, çocuk oyun alanları, hareketli bir mahalle dokusu, piknik alanları ve modernist lojmanlar sunmaktadır. Cumhuriyet’in Doğu’da bir üniversite kurma kararı, ağaçlar içinde küçük bir kent yaratmıştır. (Resim 1)

Yaklaşık 60 yıldır kullanılan lojmanlarda kullanıcılar tarafından nasıl değişiklikler yapıldığının araştırılması için yeni araştırmaların yapılmasına ihtiyaç vardır. Böylelikle plan şemasına müdahaleler ve mekânsal eskime gibi konularla nasıl başa çıkıldığına dair veri toplanabilir. Bunun dışında, geçici bir barınma olanağı sunan lojmanların kullanıcıların bağ kurma ve kendileme ihtiyaçlarını ne oranda karşıladığı araştırılabilir. Son olarak, lojmanların eski kullanıcıları ile sözlü tarih çalışmaları yapılabilir.

KAYNAKLAR

Anonim, 1965, “Erzurum analitik etüdleri”, İller Bankası Belediyeler İmar Planlama Müdürlüğü, Ankara, ss.158.

Atatürk Üniversitesi, 2023, Kurumsal, Tarihçe, https://atauni.edu.tr/ata-tarihce/kurumsal

Atatürk Üniversitesi Lojmanları Site Yönetimi Arşivi, 2021, Erzurum.

Canan, İbrahim, 1979, Oturanları Açısından Atatürk Üniversitesi Lojmanları veya Taklitçiliğimizin Muhasebesi, Ayyıldız Matbaası, Ankara, ss.31.

Dursun, Doğan, 2018, “1974 Yılı Uydu Fotoğrafında Atatürk Üniversitesi Kampüsü”, Atatürk Üniversitesi, Sürdürülebilir Yerleşke Master Planı, Süreç Analizi - Planlama – Tasarım, (ed.) Doç. Dr. Kübra Cihangir Çamur, Dr. Öğr. Üyesi Defne Dursun, Dr. Öğr. Üyesi Doğan Dursun, Atatürk Üniversitesi Yayınları, Erzurum, ss.29.

Ekşi Grup, 2023, “Erzurum Atatürk Üniversitesi 480 Daireli Lojman İnşaatı”,

(https://www.eksi.com/erzurum-ataturk-universitesi-480-daireli-lojman-insaati/). [Erişim: 21.06.2023]

Google Earth, 2023, Erzurum Atatürk Üniversitesi Lojmanları, (https://earth.google.com/web/). [Erişim: 16.06.2023]

Kocaman, Adnan, 2021, Atatürk Üniversitesi Yapı İşleri ve Teknik Daire Başkanlığı, Erzurum.

Köseoğlu, Şölen, 2023, Kişisel Fotoğraf Arşivi.

Tokay, Enver, Tabanlıoğlu, Hayati, Tayman, Ayhan ve Çinici, Behruz, 1965, “Erzurum Atatürk Üniversitesi”, Mimarlık, sayı:1965-01(15), ss.28-30. (http://dergi.mo.org.tr/dergiler/4/313/4455.pdf). [Erişim: 13.06.2023]

Tokay, Enver, Tabanlıoğlu, Hayati, Tayman, Ayhan ve Çinici, Behruz, 1966, “Erzurum Atatürk Üniversitesi”, Arkitekt, sayı:1966-03(323), ss.109-115. (http://dergi.mo.org.tr/dergiler/2/156/1901.pdf). [Erişim: 13.06.2023]

Tokay, Enver, Tabanlıoğlu, Hayati, Tayman, Ayhan ve Çinici, Behruz, “Erzurum Atatürk Üniversitesi: Vaziyet Planı (Ölçek: 1/2000)”, Salt Araştırma, Erzurum Atatürk Üniversitesi Koleksiyonu, Tabanlıoğlu Ailesi Arşivi, (https://archives.saltresearch.org/handle/123456789/215029). [Erişim: 11.07.2023]

Tokay, Enver, Tabanlıoğlu, Hayati, Tayman, Ayhan ve Çinici, Behruz, “Erzurum Atatürk Üniversitesi: Fotoğraflar”, Salt Araştırma, Erzurum Atatürk Üniversitesi Koleksiyonu, Tabanlıoğlu Ailesi Arşivi, (https://archives.saltresearch.org/handle/123456789/215034). [Erişim: 11.07.2023]

URL-1: Tokay, Enver; Tabanlıoğlu, Hayati; Tayman, Ayhan; Çinici, Behruz, “Erzurum Atatürk Üniversitesi: Vaziyet Planı (Ölçek: 1/2000)”, Salt Araştırma, Erzurum Atatürk Üniversitesi Koleksiyonu, Tabanlıoğlu Ailesi Arşivi; Anonim, 1965, “Erzurum analitik etüdleri”, İller Bankası Belediyeler İmar Planlama Müdürlüğü, Ankara, ss.158; Dursun, Doğan, 2018, “1974 Yılı Uydu Fotoğrafında Atatürk Üniversitesi Kampüsü”, Atatürk Üniversitesi Sürdürülebilir Yerleşke Master Planı Süreç Analizi - Planlama – Tasarım, (ed.) Kübra Cihangir Çamur, Defne Dursun, Doğan Dursun, Atatürk Üniversitesi Yayınları, Erzurum, s.29; Google Earth, 2023.

URL-2: Plan: Canan, İbrahim, 1979, Oturanları Açısından Atatürk Üniversitesi Lojmanları veya Taklitçiliğimizin Muhasebesi, Ayyıldız Matbaası, Ankara, s.31. Fotoğraf: Tokay, Enver; Tabanlıoğlu, Hayati; Tayman, Ayhan; Çinici, Behruz, “Erzurum Atatürk Üniversitesi: Fotoğraflar”, Salt Araştırma, Erzurum Atatürk Üniversitesi Koleksiyonu, Tabanlıoğlu Ailesi Arşivi, (https://archives.saltresearch.org/handle/123456789/215034). [Erişim: 11.07.2023]

NOTLAR

[1] Atatürk Üniversitesi, 2023, “Tarihçe”, (https://atauni.edu.tr/ata-tarihce/kurumsal). [Erişim: 11.07.2023]

[2] 1970’lerde Atatürk Üniversitesi’nin gelişimi için açılan diğer yarışmalar: Erzurum Atatürk Üniversitesi Mühendislik ve Mimarlık Yüksekokulu Mimari Proje Yarışması; Erzurum Atatürk Üniversitesi Ziraat Teknolojisi ve Ev Ekonomisi Binası Mimari Proje Yarışması; Erzurum Atatürk Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi ve Laborant ve Teknisyen Okulu Mimari Proje Yarışması; Erzurum Atatürk Üniversitesi Akademik Merkez Mimari Proje Yarışması; Erzurum Atatürk Üniversitesi Spor Salonu ve Kapalı Yüzme Havuzu Mimari Proje Yarışması; Erzurum Atatürk Üniversitesi Yemekhanesi Mimari Proje Yarışması.

[3] Tokay; Tabanlıoğlu; Tayman; Çinici, 1965, ss.28-30; Tokay; Tabanlıoğlu; Tayman; Çinici, 1966, ss.109-115.

[4] Atatürk Üniversitesi Lojmanları, Site Yönetimi Arşivi, 2021.

[5] 1990’larda inşa edilen blokların o dönemdeki durumlarını gösteren fotoğraflar için link incelenebilir: “Erzurum Atatürk Üniversitesi 480 Daireli Lojman İnşaatı”, (https://www.eksi.com/erzurum-ataturk-universitesi-480-daireli-lojman-insaati/). [Erişim: 21.06.2023]

[6] Tokay; Tabanlıoğlu; Tayman; Çinici, 1965, ss.28-30; Tokay; Tabanlıoğlu; Tayman; Çinici, 1966, ss.109-115.

[7] A.g.e.

[8] A.g.e.

[9] A.g.e.

[10] “gömme dolaplı yatak odası”, Tokay; Tabanlıoğlu; Tayman; Çinici, 1965, ss.28-30; Tokay; Tabanlıoğlu; Tayman; Çinici, 1966, ss.109-115.